నేను ఎప్పుడూ నీవెంట
నీవు నావెంట పరగెత్తము కదా!
పలకరింపులు లేని మౌన సమయంలో
నీవెక్కడో వున్నావని
గుర్తొచ్చిన క్షణాలతో
గుర్తురాని క్షణాలతో
బుర్ర గోకుక్కుంటూ వుంటాను
జ్ఞానాన్నుంచో, సంస్కారంన్నుంచో
ఏరుకున్న విత్తనాలను
అనువు కుదురినచోటుల్లో నాటుకుంటూ పోయావు
మొలకలుగానూ, మొక్కలుగానూ
చెట్లగానూ విస్తరించక మానవు కదా!
తీరా నీవెక్కడున్నావో తెల్సిపోయింది
కాలం కాటేసింది
ఎన్నటికీ కలవలేని దూరాన్ని
మన మధ్య నిలిపింది
ఇక జ్ఞాపకాలను నెమరువేసుకోవడమే.
జ్ఞాపకమైన ఒక కలయిక
అనుబంధాన్ని ముడివేస్తే
అక్షరాలు రాసులయ్యాయి
-----
అక్షర గురువులు డా. కె. యెస్. రమణగారి స్మృతిలో
