అజా

ఆజ్ ఈ రోజే
నఖాబ్ వెనుకున్న
స్వరాన్ని చెవినవేసుకున్నాను
గొంతును గుళికగా
నా గొంతున మింగాను
ఇప్పుడే వాన మొగులు
అప్పుడే మెరుపుతీగలు
అంతలోనే వస్త్రం సహించని ఉక్కపోత
అప్పుడప్పుడూ దుప్పటి వెదకే చలి
ఎందుకో జ్వరమాని బద్దలయ్యింది
సరికొత్తరాగమేదో సుడులు తిరుగుతోంది
పల్లవించే బాటలో
గళం కలిపే పాటలో
ముళ్ళను పూలగా మార్చబోతూ
సరికొత్త అజా పిలుపు
నవోదయానికి మలుపు
ముళ్ళను నరుక్కుంటూ
పరచుకుంటున్న కొత్తబాట
కళ్ళలో ఇంకిపోతున్న నదులను
అక్షరాల రాడార్లలోకి
ఒకొక్కటిగా దృశ్యీకరిస్తున్న సాంకేతిక కన్ను
ఆధిక్యపు బుర్ఖాల వెనుక మెదలుతున్న
కంటికి కనబడని ఎన్నోక్రిములను వైరస్‌లను
ముందుంచుతున్న మైక్రోస్కోపు కన్ను
ఇన్సానియత్‌తో కవిత్వాన్ని పలవరిస్తున్న ఆర్తినాదం
ఇస్ హిమ్మత్‌కో సలాం
నడుంబిగించిన పైటకు ప్రణామం

షాజహానా - నఖాబ్ చదివి 14.3.2005

నీకూ నాకూ మధ్య....

నిన్నర్థంచేసుకోవాలనే ప్రయత్నంలో
మనోనేత్ర మసకల్తో
కళ్ళలో నలుసుల్తో
నాకు నేను అర్థం కాక
నన్ను నేను అర్థంచేసుకోలేక
ఈ నా చిన్ని ప్రపంచంలో
సమస్యల సంబంధాలలోచిక్కి
సంబంధాల కొత్త బంధాల్ని కూర్చుకుంటూ
సౌకుమార్యమైన బంధాల నడుమ
ప్రేమ దయ కరుణ జనించే మృదుత్వాలు
రుచించని నాలుకలాంటి భావంతో
గుంపుల్లోకి పరుగెడుతుంటాను

లేని మృధుత్వాన్ని ఆపాదించుకుంటూ
తెలియని రుచులకోసం వెదకుతుంటాను

ఆ ప్రయత్నంలో
అప్రయత్నంగా
మంచుతెర పొరలమాటున
నా కళ్ళెదురుగా ఎదురయ్యే బింబం
తేరిచూస్తే
నా ప్రతిబింబమేమోనని సందేహం

సందేహాలనడుమ
తెరకప్పిన దేహంవెనుక
ఎంతవికారమైనదో నా రూపం
నాలోని వికౄత రూపాలు
గోముఖ వ్యాఘ్రంలా
ఘట సర్పంలా ప్రదర్శనమౌతుంటాయి
కుళ్ళిన మాంసపు ముద్దలా
కంపుకొడుతుంటాయి
వికృత రూపం భయానకమౌతుంది

తెరను చింపుకొని
పొరలుతెంపుకొని
నన్నునేను గుర్తించీదేపుడు ?
నా వికృతరూపాన్ని అర్థం చేసుకొనెదెప్పుడు ?
నిన్ను అర్థంచేసుకొనేదెప్పుడు ?
నన్ను నేను అర్థంచేసుకుంటే కదా!
నిన్ను అర్థంచేసుకొనేది

ఎప్పుడైనా ఎక్కడైనా
వెలుగురేఖలు ప్రసరించినప్పుడు
నా మసకల్ని విప్పుకుంటాను

ఎప్పుడైనా ఎక్కడైనా
ప్రవహించే నై ఎదురైనప్పుడు
నా దేహాన్ని కడుక్కుంటాను

నేస్తం! ప్రియా!
నీ ఆలింగనం కోసం నన్ను నేను సిద్ధంచేసుకుంటాను.

నిజంగా కలుసుకుంటాం

ఒకేతోటలో పూచినపూలుగా
కత్తిరించబడినప్పుడు
ఒక్కటై జట్టుకడతాం
అంతలోనే ఒంటరి బొకేలుగా
విడిపోయి వెళ్ళిపోతుంటాం
ఎవరో ఒకర్ని అభినందించడానికి

కలిసిన పరిచయాల కరచాలన స్పర్శను
తనలోదాచుకొని జారిపోయాననుకొనే కాలం
అసంకల్పితం కాదు ... అందుకే
అది దాచుకోలేక
మనల్ని వర్తమానంలో కలుపుతూనే వుంటుంది

అక్షరాల నెగళ్ళలో
చలికాసుకుంటున్న వెచ్చదనం
తగులుతున్నప్పుడు
వేసుకున్న వస్త్రాలను విప్పుకుంటూ
కలుసుకుంటుంటాం

పదాల చౌరస్తాలలో
విభేదాన్ని భుజానవేసుకొని
చెరోదారై విడిపోయినా
నిరంతరం జ్వలించే అక్షరం
ఏవో బంధాల్ని కూరుస్తున్నప్పుడు
భుజానవేసుకున్న విభేదాన్ని కపడకుండా
ఓవర్‌కోటు వేసుకొని
పలకరింపుల నవ్వుల్ని పులుముకుంటూ
కలుసుకుంటుంటాం

ఒకరికొకరు తెలియని దృవాలలో
రేఖల వృత్తాలు గీసుకుంటున్నప్పుడు
అక్సాంశ రేఖాంశ పరిభ్రమణంలో
ఎక్కడోకచోట కలుసుకుంటాం

వెల్లువెత్తిన భావాలను
కెరటమై ఎగసిపడినప్పుడు
ఆనందాన్ని పువ్వులుగా పూయించి
అభినందనతో వెంటవచ్చిన పరిమళం
పదే పదే శ్వాసకు తగులుతున్నప్పుడు
కలుసుకుంటూనే వుంటాం

ఆగలేని ఒన్‌వేలలో పడి దాటిపోయినప్పుడు
చూపులతోనే మూగతరంగాలలో
స్పృసించుకుంటూ
కలుసుకుంటాం

కాని...
తన్ను తాను వెతుక్కుంటున్నవాడు
కాలాల దారుల్లో
నిన్నూ నన్నూ నిద్రలేపి
పదాల బంధాల ఫ్రేములలొ పెట్టి
భూతద్దపు నేత్రాలతో వెతుకుతున్నప్పుడు
వెతుకులాటల జీవనాదంలో
నిజంగా కలుసుకుంటాం


సాహిత్య ప్రస్థానం అక్టోబరు-డిశెంబరు 2004
కవిత 2004 (విశాఖ)

ఏదైనా...

అదో తేనెతుట్ట
ఆదమరచి పొడిచావో
ఈగలు చుట్టి ముట్టడిచేస్తాయి
ఒడుపెరిగావో
ధారల ధారల తేనంతా నీదే
ఇంకాస్త ముందుకుపో
రాణీ ఈగ నిన్ను మోహిస్తుంది
మిగతావన్నీ నీవెంటే.

అలలపై మెరుపుతీగ

శ్రీమతి ప్రేమగా
పలుమార్లు పిలుస్తున్నా
పలుకని పరధ్యానం
పిల్లల ముద్దుపలుకులేవి
తీపిగా రుచించనితనం
టెన్నిస్ తెలియని నాకు
సానియాను ఓడిస్తున్నట్టు

బ్యాటు ఎప్పుడూ పట్టని నేను
సచిన్‌తో కలసి పరుగులుతీస్తున్నట్టు

నారాయణరెడ్డినో
శివారెడ్డినో
అనుసంధానపు దారాలతో
పతంగిలా ఎగరేస్తున్నట్టు

ఎక్కడెక్కడో రగిలి
కమ్ముకుంటున్న చీకట్లతో
ఎండిపోతున్న ఆకలిపేగులో
మెలివేస్తున్న బాధంతా
ఒక్కసారిగా అనుభవిస్తున్నట్టు

అధికవేడిమికి చిట్లిపోయే గాజులా
క్రౌర్యం కర్కశం పెళ్ళున పగిలి
వీధుల్లో పారుతున్న రక్తం
నాపై ప్రవహిస్తున్నట్టు
ప్రవాహంలో కొట్టుకపోయే
దేహపు గాయాల సలుపంతా
నా నరాలలో ఎగబాకుతున్నట్టు

రాలియెండిన ఆకులపై
నడుస్తున్న సవ్వడి వింటున్నట్టు

తపతపమంటున్న బురద దారుల్లో
కాళ్ళపైవస్త్రాన్ని పైకిలాగి
ఆచి తూచి అడుగేస్తున్నట్టు

సుదూరాలనుండి వస్తున్నాననే
ఆప్తులంపిన సందేశంతో
ఆలస్యమైన రైలుకోసం
గడియారపు ముల్లును
పరీక్షిస్తూ నిరీక్షిస్తున్నట్టు

నిద్రరాని రోగిలా
ధ్యానంకుదరని యోగిలా
సీటుదొరకని ప్రయాణికుడిలా
అసహనంగా పచార్లు చేస్తున్నట్టు

రేవులో బడపైనో
అటూ ఇటూ కదిలే వాషింగుమిషన్లోనో
వుతికిన దేహాని పిండుతున్నట్లు

శాఖలుగా విస్తరించిన చెట్టుఆకుల్లోంచి
మెరుస్తున్న సంధ్యలో
ఒక్కవుదుటన
ఎగిరే పక్షుల కోలాహలంలో
నేనో పక్షినై ఎగిరినట్లు

గజ గజ వణికిస్తున్న చలిలో
నెచ్చెలి వెచ్చని కౌగిట్లో బంధిస్తున్నట్లు

సలసల కాగుతున్న ఎసరు
కుతకుతవుడికి గంజివంచిన అన్నం
సెగలుపొగలు కక్కుతున్నట్లు

ఆగి ఆగి కూతవేస్తున్న కుక్కరులా చెవిలో ఏదో కూతలరొద
ఒ అలజడి ఓ బాధ
ఇది జ్వరం కాదు
అక్షరాలను చెక్కుతున్న ఉలి
పదాలను నెమరేస్తున్న అలికిడి
ఉబుకుతున్న జల
ఎగసిపడుతున్న తరంగం

అప్పుడప్పుడూ
ఉలితో నన్ను నేను చెక్కుకుంటాను
జలాలతో తలారా స్నానం చేస్తుంటాను
తరంగాన్ని పట్టుకోవడం కోసం
మళ్ళీ మళ్ళీ ప్రయత్నిస్తుంటాను

అప్పుడది
అలలపైన తేలియాడే మెరుపుతీగ
నన్ను స్కానుచేస్తున్న యాంటీ వైరస్
నేటినిజం 11.08.2005

జారిపోయిన బాల్యం

చిన్నీ!
అని పిలిపించుకున్న బాల్యం
ఎప్పుడో ఎక్కడో
చటుక్కున జారిపోయింది
ఆ ఘడియేదో కొంచెంచెపుతారా!
ఆ చోటేదో కొంచెం చూపిస్తారా!
ఎంతదూరం నడిచివచ్చానో
ఎంత శ్రమైనా
ఒక్కసారి ఆ చోటులో
కేరింతల ఆనందాన్ని
ఆలింగనం చేసుకుంటాను
హంసల్ని పిలుస్తాను
వేరుచేయడానికి
కాకుల్ని పిలుస్తాను
పుండులో పురుగులేరుకోవడానికి
పక్షిరాజును ఆవాహన చేసుకుంటాను
ఒకొక్కటిగా ఈకలు రాల్చటానికి.

తప్పని మోతే యిది

నెలలునిండిన గర్భం
ప్రసవమో
సిజేరియన్నో తప్పదు

అక్షరం గర్భంలో
నిండేదెపుడో ?

ఇప్పుడే కుదురు కట్టినా
ఎప్పుడో దాల్చినా
మోయడం తప్పదు

దారుల్లో ప్రయాణాల్లో
శ్వాసలో నిద్రలో

బరువెక్కిన వక్షం
క్షీరమై పొగేవరకూ

అదిగో
పిల్లలు పాడుకుంటున్నారు పాటగా।


(శ్రీ ఎండ్లూరితో కొచెంసేపు 23.1.2006)

తెరిసిన మూసిన కవిత

రెండచుల్ని పట్టుకొని
అచ్చాదనలేని దేహంపై
వస్ర్తాన్ని కప్పుకొన్నట్టే
చీరలుగా, చుడీదార్లుగా
షర్టులుగా, కోటులుగా మారుతుంటే
అద్దం భళ్ళున బద్దలయినట్టే
కవిత చదవడమంటే

పోటెక్కిన వరద వుదృతిలో
ఈదులాడుతున్నట్టే
వూతం దొరికితే, తీరం కనబడితే
వేసే బారల బారల బిగిసిన వూపిరి తెప్పరిల్లినట్లే
కవిత చదవడమంటే

వర్తమానాన్ని సర్రున చింపి
జ్ఞాపకాల అంచులగుండా
స్మృతుల బావిలో బొక్కెనవేసి
బాల్యాన్ని చేదుకున్నట్టే
కవిత చదవడమంటే

చితుకులతో వుడికిన మెతుకు
కారాన్ని పులుముకొని
పంటిగాట్లకు నలుగుతూ
నకనకలాడే ఆకలి పేగులోకి
సర్రున జారుతున్నట్టే
కవిత చదవడమంటే

పరువాల పరదాలుతీసిన పండువెన్నెల్లో
పరిమళాల సుగంధాలతో
మరిమరి మురిపించే చెలితో
సరసాల సరాగాలు ఆలపించినట్టే
కవిత చదవడమంటే

చిక్కులవిచ్చుల మెలికల్లో
అరవిచ్చిన మొగ్గలఆలోచనకు
పరిష్కార పల్లవి దొరికి
మెట్టుమెట్టుగా సౌధాలపైకి ఎగబాకుతున్నట్టే
కవిత చదవడమంటే

శబ్దమై నిశబ్దమై
తరంగాలలో అటునిటు తేలియాడి
తీరాలకు చేర్చబడి సేదదీరి
అనంతసూర్య స్నానమాడుతున్నట్టే
కవిత చదవడమంటే

చిరుగుజేబుల దారుల్లో
పరుగుల వత్తిడి చక్రాలలో నలిగే
రక్తంస్రవించని గుండెగాయాలకు
లేపనం పూస్తున్నట్టే
కవిత చదవడమంటే

చదివి చదివి
నలిగి నలిగి
నడచి నడచి
పరుగెత్తి పరుగెత్తి
రాలిపడిన విత్తనంగా
ఆలోచనలో అంకురించడమే
తెరిచిన కవితను మూయడమంటే


సాహిత్య ప్రస్థానం (త్రైమాస పత్రిక) జనవరి-మార్చి 2005

తెరిసిన మూసిన కవిత

రెండచుల్ని పట్టుకొని
అచ్చాదనలేని దేహంపై
వస్ర్తాన్ని కప్పుకొన్నట్టే

చీరలుగా, చుడీదార్లుగా
షర్టులుగా, కోటులుగా మారుతుంటే
అద్దం భళ్ళున బద్దలయినట్టే
కవిత చదవడమంటే

పోటెక్కిన వరద వుదృతిలో
ఈదులాడుతున్నట్టే
వూతం దొరికితే, తీరం కనబడితే
వేసే బారల బారల బిగిసిన వూపిరి తెప్పరిల్లినట్లే
కవిత చదవడమంటే

వర్తమానాన్ని సర్రున చింపి
జ్ఞాపకాల అంచులగుండా
స్మృతుల బావిలో బొక్కెనవేసి
బాల్యాన్ని చేదుకున్నట్టే
కవిత చదవడమంటే

చితుకులతో వుడికిన మెతుకు
కారాన్ని పులుముకొని
పంటిగాట్లకు నలుగుతూ
నకనకలాడే ఆకలి పేగులోకి
సర్రున జారుతున్నట్టే
కవిత చదవడమంటే

పరువాల పరదాలుతీసిన పండువెన్నెల్లో
పరిమళాల సుగంధాలతో
మరిమరి మురిపించే చెలితో
సరసాల సరాగాలు ఆలపించినట్టే
కవిత చదవడమంటే

చిక్కులవిచ్చుల మెలికల్లో
అరవిచ్చిన మొగ్గలఆలోచనకు
పరిష్కార పల్లవి దొరికి
మెట్టుమెట్టుగా సౌధాలపైకి ఎగబాకుతున్నట్టే
కవిత చదవడమంటే

శబ్దమై నిశబ్దమై
తరంగాలలో అటునిటు తేలియాడి
తీరాలకు చేర్చబడి సేదదీరి
అనంతసూర్య స్నానమాడుతున్నట్టే
కవిత చదవడమంటే
చిరుగుజేబుల దారుల్లో
పరుగుల వత్తిడి చక్రాలలో నలిగే
రక్తంస్రవించని గుండెగాయాలకు
లేపనం పూస్తున్నట్టే
కవిత చదవడమంటే

చదివి చదివి
నలిగి నలిగి
నడచి నడచి
పరుగెత్తి పరుగెత్తి
రాలిపడిన విత్తనంగా
ఆలోచనలో అంకురించడమే
తెరిచిన కవితను మూయడమంటే

సాహిత్య ప్రస్థానం (త్రైమాస పత్రిక) జనవరి-మార్చి 2005