Foreword by Angalakurti Vidyasagar

Vidyasagar Foreword Alalapai

Me…n …Mother… నేను ... అమ్మ

On the road….me and mother
Just then
Darkness engulfing
Winter slowly
Is throwing its paw
Momma …wrapped in a shawl
Both of us were walking
Mom was telling something
To make me forget the distance
Today….
The same distance
Same road
Same winter
But mother is not beside me
But …many things
Are still wrapped around me
Like a shawl.

Telugu original: NENU…AMMA BY JOHN HYDE KANUMURI
Eng trans: Jagathi Jagaddhatri Dhatri  ….3.35am 19.09.2011 Monday..

నేను ... అమ్మ
 

రోడ్డుపై నేను ... అమ్మ
అప్పుడే

చీకటి పులుముకుంటుంటోంది
చలి మెల్లగా పంజా విసురుతోంది
శాలువా కప్పుకున్న... అమ్మ
నడుస్తున్నాం ఇద్దరం
దూరం తెలియకుండా
ఏవో చెబుతోంది అమ్మ
నేడు

అదే దూరం
అదే రోడ్డు

అదే చలి
చెంత అమ్మలేదు

అయినా...
ఎన్నో సంగతులు
నన్ను కప్పేవున్నాయి
శాలువాలా !

-----------------
అమ్మ జ్ఞాపకం

గుర్తొస్తుంటావు

గోచీబిగించి గోదాలో దూకే

పొచిగాడు గుర్తొస్తుంటాడు

గోచితొనే పాచిపొయిన జీవితమది

పెద్ద సంసారాన్ని

సంచిలో మూలికల్తో కలిపి

నిరంతరము మోసే

ఆచారి మాష్టారు గురొస్తుండాడు

తన ఇంటి కష్టానికి మందివ్వలేని

వైద్య రత్నకరమాయన

ఐదుపదుల్లొనూ హుషారుగా ఈలేస్తూ

సైకిలితొక్కే భాషా గుర్తొస్తుంటాడు

బీబిని, బేబీని ఒకే రిక్షాలో

లేబరు రూముకు నడిపించిన వైనమతనిది

పువ్వుల్నో, వెన్నెల్నో జడలొ తురుముకొని

పరువాల సంధ్యవంపులా

గుభాళించిన రాణి గుర్తొస్తూంటూంది

ఎందరినో కాటుకరేఖతో

కొంగున ముడివేసుకున్న పూబోణి

అన్ని వీధుల్లొని

పాడి పశువులను ఏకంచేసి

మేతకోసం ఎక్కడెక్కడో రొజంతా మేపి

చీకటి, వాకిట్లో వాలకముందే

ఎవరి చావిళ్ళకు వాటిని తోలుకెళ్ళే

పాలేర్లు గుర్తొస్తుంటారు

వెట్టితో వట్టిపోయిన జీవితపు ఆనవాళ్ళు

ఉదయాన్ని సాయంత్రాన్ని

పాత వంతెన్నుంచి కొత్తపేటవరకు

పగిలిన మడమల నడచి నడచి

అలసిపోని సత్తవ్వ గుర్తొస్తూంటుంది

ఆకుకూరలతో ఊరిని ముడివేసే ఒంటరిజీవితం

ఎందరో ఎప్పుడో ఒకప్పుడు

ఓ నిముషమైనా గుర్తొస్తుంటారు

జ్ఞాపకాన్ని ముడివేసి

మరింత చేరువౌతారు

* * * *

నీవు మాత్రం

నిత్యం నడుస్తున్న దారిలో

పాదాలకు ఆంక్షలు తొడుక్కుంటావు

కొలతతెల్వక

ఇమడనిపాదాలతో కుస్తీపడ్తుంటావు

కనులు కాంక్షించే

చట్రాలేవో దొరక్క తికమకపడ్తుంటావు

చలవ కళ్ళదాలలో

కన్పించేదంతా నలుపని బ్రమిస్తుంటావు

నీకు నీవే నేస్తానివి

నీకు నీవే శత్రువ్వి

తోడురాని ఆరడుగుల దూరానికి

అనుమానపు కన్నులతో చూస్తుంటావు

ఆంక్షల సలుపుతో

మాట, మనస్సుల తెరనుండి

కొంచెం కొంచెం దూరమౌతూనేవుంటావు

మరెక్కడో నను నిద్రలేపుతుంటావు

                ........................................సాహిత్యనేత్రం - జూలై 2006 (బొమ్మ కరుణాకర్)