అమ్మను తలపోస్తూ

~*~

కాలం చిత్రంగా కదిలిపోతుంది
కొందరు చెప్పి
కొందరు చెప్పకుండా వెళ్ళిపోతారు
అలాచూస్తున్న కంటికి
జ్ఞాపకం మెల్లగా
భూమిని తాకిన ఆకాశంలా కనిపిస్తుంది
నీవు లేకుండనే రెండు దశాబ్దాలు గడచిపోయాయి
**
నేను కడుపున పడ్డప్పుడు ఎలా తలచావో
అడుగులు వేస్తున్నప్పుడు ఏమి వూహించావో
జ్ఞానజ్యోతిని వెలిగించిన వాక్యాన్ని కనులకు అంటించి పోయావు
**
కాలచక్రంలో ఏడుగురికి ఊపిరిపోసావు
ప్రతికాన్పు పునర్జన్మయితే
ఆరుసార్లు తిరిగి తిరిగి జన్మించావు
బహుమానాల, స్వాస్థ్యాల
అడుగులను తీర్చిదిద్దేందుకు
బాధలను సహించిన దేహం ఎటుగా కనుమరుగయ్యిందో కదా!
**
ప్రతివేకువలో  సన్నుతించిన గానం
చెవిలో ధ్వనిస్తూ నన్ను పురికొల్పుతూనేవుంది
నీవూ నేనూ కలిసే చోటు సమయం వుందనేగా మన విశ్వాసం!
**
అమ్మా!
చిన్నీ! నాన్నా! అని పిలిపించుకొనేందుకు
నీ వేలుపట్టి నడవాలనివుంది
**