నిజంగా కలుసుకుంటాం

ఒకేతోటలో పూచినపూలుగా
కత్తిరించబడినప్పుడు
ఒక్కటై జట్టుకడతాం
అంతలోనే ఒంటరి బొకేలుగా
విడిపోయి వెళ్ళిపోతుంటాం
ఎవరో ఒకర్ని అభినందించడానికి

కలిసిన పరిచయాల కరచాలన స్పర్శను
తనలోదాచుకొని జారిపోయాననుకొనే కాలం
అసంకల్పితం కాదు ... అందుకే
అది దాచుకోలేక
మనల్ని వర్తమానంలో కలుపుతూనే వుంటుంది

అక్షరాల నెగళ్ళలో
చలికాసుకుంటున్న వెచ్చదనం
తగులుతున్నప్పుడు
వేసుకున్న వస్త్రాలను విప్పుకుంటూ
కలుసుకుంటుంటాం

పదాల చౌరస్తాలలో
విభేదాన్ని భుజానవేసుకొని
చెరోదారై విడిపోయినా
నిరంతరం జ్వలించే అక్షరం
ఏవో బంధాల్ని కూరుస్తున్నప్పుడు
భుజానవేసుకున్న విభేదాన్ని కపడకుండా
ఓవర్‌కోటు వేసుకొని
పలకరింపుల నవ్వుల్ని పులుముకుంటూ
కలుసుకుంటుంటాం

ఒకరికొకరు తెలియని దృవాలలో
రేఖల వృత్తాలు గీసుకుంటున్నప్పుడు
అక్సాంశ రేఖాంశ పరిభ్రమణంలో
ఎక్కడోకచోట కలుసుకుంటాం

వెల్లువెత్తిన భావాలను
కెరటమై ఎగసిపడినప్పుడు
ఆనందాన్ని పువ్వులుగా పూయించి
అభినందనతో వెంటవచ్చిన పరిమళం
పదే పదే శ్వాసకు తగులుతున్నప్పుడు
కలుసుకుంటూనే వుంటాం

ఆగలేని ఒన్‌వేలలో పడి దాటిపోయినప్పుడు
చూపులతోనే మూగతరంగాలలో
స్పృసించుకుంటూ
కలుసుకుంటాం

కాని...
తన్ను తాను వెతుక్కుంటున్నవాడు
కాలాల దారుల్లో
నిన్నూ నన్నూ నిద్రలేపి
పదాల బంధాల ఫ్రేములలొ పెట్టి
భూతద్దపు నేత్రాలతో వెతుకుతున్నప్పుడు
వెతుకులాటల జీవనాదంలో
నిజంగా కలుసుకుంటాం


సాహిత్య ప్రస్థానం అక్టోబరు-డిశెంబరు 2004
కవిత 2004 (విశాఖ)

ఏదైనా...

అదో తేనెతుట్ట
ఆదమరచి పొడిచావో
ఈగలు చుట్టి ముట్టడిచేస్తాయి
ఒడుపెరిగావో
ధారల ధారల తేనంతా నీదే
ఇంకాస్త ముందుకుపో
రాణీ ఈగ నిన్ను మోహిస్తుంది
మిగతావన్నీ నీవెంటే.

అలలపై మెరుపుతీగ

శ్రీమతి ప్రేమగా
పలుమార్లు పిలుస్తున్నా
పలుకని పరధ్యానం
పిల్లల ముద్దుపలుకులేవి
తీపిగా రుచించనితనం
టెన్నిస్ తెలియని నాకు
సానియాను ఓడిస్తున్నట్టు

బ్యాటు ఎప్పుడూ పట్టని నేను
సచిన్‌తో కలసి పరుగులుతీస్తున్నట్టు

నారాయణరెడ్డినో
శివారెడ్డినో
అనుసంధానపు దారాలతో
పతంగిలా ఎగరేస్తున్నట్టు

ఎక్కడెక్కడో రగిలి
కమ్ముకుంటున్న చీకట్లతో
ఎండిపోతున్న ఆకలిపేగులో
మెలివేస్తున్న బాధంతా
ఒక్కసారిగా అనుభవిస్తున్నట్టు

అధికవేడిమికి చిట్లిపోయే గాజులా
క్రౌర్యం కర్కశం పెళ్ళున పగిలి
వీధుల్లో పారుతున్న రక్తం
నాపై ప్రవహిస్తున్నట్టు
ప్రవాహంలో కొట్టుకపోయే
దేహపు గాయాల సలుపంతా
నా నరాలలో ఎగబాకుతున్నట్టు

రాలియెండిన ఆకులపై
నడుస్తున్న సవ్వడి వింటున్నట్టు

తపతపమంటున్న బురద దారుల్లో
కాళ్ళపైవస్త్రాన్ని పైకిలాగి
ఆచి తూచి అడుగేస్తున్నట్టు

సుదూరాలనుండి వస్తున్నాననే
ఆప్తులంపిన సందేశంతో
ఆలస్యమైన రైలుకోసం
గడియారపు ముల్లును
పరీక్షిస్తూ నిరీక్షిస్తున్నట్టు

నిద్రరాని రోగిలా
ధ్యానంకుదరని యోగిలా
సీటుదొరకని ప్రయాణికుడిలా
అసహనంగా పచార్లు చేస్తున్నట్టు

రేవులో బడపైనో
అటూ ఇటూ కదిలే వాషింగుమిషన్లోనో
వుతికిన దేహాని పిండుతున్నట్లు

శాఖలుగా విస్తరించిన చెట్టుఆకుల్లోంచి
మెరుస్తున్న సంధ్యలో
ఒక్కవుదుటన
ఎగిరే పక్షుల కోలాహలంలో
నేనో పక్షినై ఎగిరినట్లు

గజ గజ వణికిస్తున్న చలిలో
నెచ్చెలి వెచ్చని కౌగిట్లో బంధిస్తున్నట్లు

సలసల కాగుతున్న ఎసరు
కుతకుతవుడికి గంజివంచిన అన్నం
సెగలుపొగలు కక్కుతున్నట్లు

ఆగి ఆగి కూతవేస్తున్న కుక్కరులా చెవిలో ఏదో కూతలరొద
ఒ అలజడి ఓ బాధ
ఇది జ్వరం కాదు
అక్షరాలను చెక్కుతున్న ఉలి
పదాలను నెమరేస్తున్న అలికిడి
ఉబుకుతున్న జల
ఎగసిపడుతున్న తరంగం

అప్పుడప్పుడూ
ఉలితో నన్ను నేను చెక్కుకుంటాను
జలాలతో తలారా స్నానం చేస్తుంటాను
తరంగాన్ని పట్టుకోవడం కోసం
మళ్ళీ మళ్ళీ ప్రయత్నిస్తుంటాను

అప్పుడది
అలలపైన తేలియాడే మెరుపుతీగ
నన్ను స్కానుచేస్తున్న యాంటీ వైరస్
నేటినిజం 11.08.2005

జారిపోయిన బాల్యం

చిన్నీ!
అని పిలిపించుకున్న బాల్యం
ఎప్పుడో ఎక్కడో
చటుక్కున జారిపోయింది
ఆ ఘడియేదో కొంచెంచెపుతారా!
ఆ చోటేదో కొంచెం చూపిస్తారా!
ఎంతదూరం నడిచివచ్చానో
ఎంత శ్రమైనా
ఒక్కసారి ఆ చోటులో
కేరింతల ఆనందాన్ని
ఆలింగనం చేసుకుంటాను
హంసల్ని పిలుస్తాను
వేరుచేయడానికి
కాకుల్ని పిలుస్తాను
పుండులో పురుగులేరుకోవడానికి
పక్షిరాజును ఆవాహన చేసుకుంటాను
ఒకొక్కటిగా ఈకలు రాల్చటానికి.