Thursday 16 October, 2014

ఇంతదూరం నడచివచ్చాక - 7


~*~

చెట్టున పండిన ఆకులు రాలినట్టు
రాలిపోతున్న ఆనవాళ్ళకు
ఒంటరి కొమ్మ
సాక్ష్యంగా నిలబడి ఉండటం  కష్టమే కావచ్చు

**

ఒకొక్కటిగా
చితాబస్మమౌతున్న జ్ఞాపకాలు
సమాధులకు పుష్పగుచ్చాలు
కాసింత అనుబంధంతో హృదయాన్ని మెలిపెడుతుంటాయి

చూస్తున్న కళ్ళకు
రహదారిపై నడుస్తూ నడస్తూ
మలుపుతిరిగి కనబడనట్టు
దృశ్యాదృశ్యాల మధ్య మనసు చిక్కుకుంటుంది

**

కొన్ని
పాదముద్రలను వదిలేయడం
కొన్ని పాదముద్రలను వెదుక్కోవడం
అనివార్య నిరంతర పరిభ్రమణం

భావోద్రేకాలలో
పొంగే నదులు ఎండిన ఎడారులతో
జోలెనింపుకోవడం తప్పనిసరి

**

నాల్గక్షరాలను నదుల్లోముంచి
ఆరబెట్టినప్పుడు
ఎవరో ఒకరు  జలధార పాయలను వెదుక్కోక మానరు

**

నా నుంచి కనుమరుగైన మిత్రుడా!
పదిలపరుచుకున్న
నీ అక్షరం,నీ పాదముద్రలకు నమస్కరిస్తాను

**

మిత్రులారా!
ఎన్నడైనా రహదారిలో నేను కనుమరుగైతే
సమాధులలో వెదక్కండి
అక్కడుంచేపూలు జ్ఞాపకాన్ని రగిలించేందుకేనని గుర్తుంచుకోండి

ఎప్పుడైనా నాతో కలిసివున్న
చిత్రంలో వెదకండి ఒక్క జ్ఞాపకమైనా దొరుకుతుంది.

-----16.10.2014 12:50 గంటలు (ఇండియా సమయం) 

No comments: