Tuesday, 17 March 2009
నా కవిత్వం - కవిత్వాలాపన - ౨
కొవ్వూరు పశివేదల మద్య
నిరంతర సమాంతర రేఖాపట్టాలను కలుపుతున్న
కొంగలబాడవ వంతెన
రైల్వేకమ్మీ భుజాలు దాటిన లేతపాదాలు ...నా కవిత్వం
ఎదుగుతున్న బాల్యంనుంచి
ఆటవిడుపుల చెలిమిరెక్కలు విప్పుకుంటూ
ఆడుకున్న ఏడుపెంకులాట బంతి ... నా కవిత్వం
సంవత్సరాంతర పరీక్షలకోసం
క్వార్టర్ నంబరు ఐదు వాకిట్లో
పెద్దలాంతరో, పెట్రోమాక్సు లైటో వెదజల్లే కాంతికి
చేరిన పిల్లల చదువుల కోలాహలం ... నా కవిత్వం
పెరటిలోచి సర్రున పాకి
వీధిలోకి తొంగిచూసి
బావి అంచు పగుళ్ళలో దాక్కొని
నీళ్ళకొచ్చినవారిని భయపెట్తిన తాచును
ఒక్కవుదుటన చంపి భయాన్నితీర్చిన క్షణాలు ... కవిత్వం
హైస్కూల్లో ఎదుగుతున్న పడచుల
ప్రేమలేఖల పరిమళాలు
పుట్బాలు కబడ్డీలు వాలీబాలు
పోటీలతో సీనియర్స్
స్పూర్తినిచ్చే చెమటచుక్కలు ... నా కవిత్వం
గోదారి ఈతలు
అలల గలగలలు
జలరివలలు
ఇసుకతెన్నెల పరుగులు కుస్తీలు
నిర్ణీత సమయ సంకేతాల ప్రేమజంటలు
వేళను గోధూళి చేసే పశువులు
చూస్తూ చూస్తూనే జారిపోతున్న పొద్దులో
భాను థియేటరునుంచి వినిపించిన
ప్రార్థనా గీతపు గ్రాంఫోను రికార్డు ... నా కవిత్వం
.... ఇంకావుంది
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
5 comments:
మీరు వినిపించిన దాని కన్నా బ్లాగులో బావుంది, హైడ్ గారు, కవితలో ఆర్ధ్రత ఉంది, ఎంతైనా మీరు సుకవి మిత్రమా!
ఈగ హనుమాన్ nanolu.blogspot.com
మీరు వినిపించిన దాని కన్నా బ్లాగులో బావుంది, హైడ్ గారు, కవితలో ఆర్ధ్రత ఉంది, ఎంతైనా మీరు సుకవి మిత్రమా!
ఈగ హనుమాన్ nanolu.blogspot.com
హైడ్ గారు, మీ కవిత చదువుతున్నపుడు నా బాల్యం గుర్తుకొచ్చింది... అదే అల్లరి... అదే ఆట... అదే పాట... చదువనేది పడవ తరగతి వరకు గుర్తేలేదు. :-)
Excellent...
ఈగ హనుమాన్ గారు
మీ అభిమానానికి నెనరులు
రమేష్ గారు
నేను కవిత్వం ఎలా రాయగలుగుతున్నాను అనే ప్రశ్నకు నాకు నేను ఇచ్చుకున్న సమాధానమే ఈ కవిత. నా బాల్యంలోని జ్ఞాపకాలను,అనుభవాలను రాసుకుంటూ వచ్చాను
ఇంకా రాస్తున్నా
బావుంది.
Post a Comment